The name Rhodes is mentioned in the New Testament ( Acts 1 : 1), on Paul's return to Jerusalem, during the third apostolic tour. Paul is considered the founder of the Church of Rhodes, while according to tradition, Apostle Silas, a fellow-citizen of Apostle Paul, preached and performed miracles in Rhodes.
It is not known when Rhodes became a Bishopric. According to tradition, the first Bishop mentioned in the 1st century was Prochoros. In the 2nd century Bishop Euphranor was mentioned, and in the second half of the 3rd century, at the time of the martyrdom of the Holy Martyrs Clement and Agathangelos, Bishop Photinos. Bishop Euphrosynos took part in the 1st Ecumenical Synod.
As regards ecclesiastical geography, the Diocese of Rhodes was promoted to a Metropolis around the end of the 4th and beginning of the 5th century, because in the oldest known “order of primacy” it is listed as 26th among the Metropolises of the Ecumenical Throne.
During the period up to the conquest of Rhodes by the Knights of St. John, the Metropolis of Rhodes flourished. The following Bishops participated in the Ecumenical Synods: Hellanikos or Hellanodikos in the 3rd, Theodosios in the 5th, Isidoros in the 6th, and Leon in the 7th Synod.
During the period of the Knights' Rule, the Metropolis of Rhodes entered a critical period. The Metropolitan of Rhodes was expelled and a Latin Archbishop was installed in his place.
A slight change in the situation occurred in the mid -15th century due to the fall of Constantinople and the threat of a Turkish invasion, when the Latins allowed even the installation of an Orthodox Metropolitan.
In 1522, Rhodes was conquered by the Turks. The first Metropolitan installed was Efthymios, who was later hanged as the leading instigator of a revolutionary movement.
In 1912, Rhodes, like the rest of the Dodecanese, fell under Italian occupation.
After the incorporation of the Dodecanese into Greece, the Holy Metropolis of Rhodes entered the modern period of its history. In 2004, the islands of Symi, Chalki, Tilos and Kastellorizo were detached from it, forming the Holy Metropolis of Symi, while Nisyros was annexed to the Holy Metropolis of Kos.
The Holy Metropolis has remarkable experience, spanning more than a decade, in the preservation and maintenance of movable and immovable monuments and in the establishment of a management network, which in its full development will include twelve museums and seven important visitable monuments, scattered throughout the island.
At the same time, a Museum Department operates within the Cultural Foundation of the Metropolis. The goal of the Metropolis and the Museum Department in particular is to manage and develop a strategy for the preservation, promotion and development of the cultural heritage assets belonging to the church, within the administrative boundaries of the Holy Metropolis of Rhodes.
Οσιομάρτυς Μαλαχίας ο Λίνδιος, 16ος αιώνας
Ο Άγιος Οσιομάρτυς Μαλαχίας ο Λίνδιος γεννήθηκε στις αρχές του 16ου αιώνα στη Λίνδο. Έγινε μοναχός σε νεαρή ηλικία και ως προσκυνητής επισκέφθηκε περιοχές στη Φρυγία, τα νησιά του Αιγαίου, τη Φοινίκη, την Αίγυπτο, το Σινά και τους Αγίους Τόπους, όπου παρέμεινε στον Ναό της Αναστάσεως ως διακονητής. Μαρτύρησε στην Ιερουσαλήμ, θανατώθηκε και ενταφιάστηκε στον αγρό του Κεραμέως επί Πατριάρχη Ιεροσολύμων Γερμανού. Η μνήμη του γιορτάζεται την 29η Σεπτεμβρίου.
Ιερομάρτυς Ευθύμιος Μητροπολίτης Ρόδου, 1523-1529
Σύμφωνα με τα προνόμια που παραχώρησε ο Μωάμεθ Β' ο Μητροπολίτης είναι εθνάρχης των Ορθόδοξων Ελλήνων και απόλυτος κύριος των εκκλησιών και μοναστηριών, ενώ από αυτόν εξαρτάται όλος ο κλήρος. Είναι υπεύθυνος για την παιδεία των Ελλήνων, καθώς και πρόεδρος της Δημογεροντίας, σώματος που χωρίζεται σε τρία τμήματα και έχει δικαστικές αρμοδιότητες, κανονίζει τα εκπαιδευτικά ζητήματα και φροντίζει για τις μοναστηριακές περιουσίες. Γενικά οι αρχές τον θεωρούν σεβαστό πρόσωπο και προστατεύουν την ασφάλειά του. Ωστόσο σε κάθε προσπάθεια εξέγερσης, ως επικεφαλής των Ελλήνων, ο εκάστοτε Μητροπολίτης τιμωρείται από τους Τούρκους. Πρώτος Μητροπολίτης μετά την κατάληψη της Ρόδου από τους Οθωμανούς εγκαθίσταται ο Ευθύμιος, ο οποίος αργότερα θανατώνεται ως πρωταίτιος επαναστατικού κινήματος. Αμέσως μετά τον μαρτυρικό του θάνατο ο τάφος του γίνεται χώρος προσκυνήματος για τους κατοίκους της Ρόδου. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 9 Αυγούστου.
Στέφανος Λίνδιος, 18ος αιώνας
Η ψαλτική τέχνη ανθεί στο νησί της Ρόδου. Σε χειρόγραφο στιχηράριο του μουσείου Λίνδου γραφέας είναι ο Στέφανος Λίνδιος, μουσικός. Αναγράφεται σε αυτό: "Τω παρόν στηχηράρηον ηπάρχη καμού Σταιφάνου Ληνδιου και ώπηος τ' αποξενόσι άνευ θελήματος μου να χη τιν κατάραν τις Παναγίας και του Χρηστού και πάντον τον αγίων. Ο γράψας Σταίφανος Λίνδιος μουσικός και μαθητις π(α)πά Ιωακείμ Ληνδίου".
Νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ο Υδραίος, 1770
Ο Νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ο Υδραίος γεννήθηκε γύρω στα 1770. Νέος δεκαοκτώ ετών φεύγει από την Ύδρα και φτάνει στη Ρόδο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Αργότερα προσλαμβάνεται στην υπηρεσία του Χασάν πασά, διοικητή της Ρόδου όπου πείθεται να ασπαστεί τον μωαμεθανισμό παίρνοντας το όνομα Χασάν. Τρία χρόνια αργότερα σε επίσκεψη του στην Ύδρα η μητέρα του αρνείται να τον δεχτεί και μετανιωμένος καταλαβαίνει το σφάλμα του και επιστρέφει στη Ρόδο μετανοημένος. Εγκαταλείπει το νησί μετά από συμβουλή του πνευματικού του και καταφεύγει αρχικά στην Κριμαία και μετά στην Κωνσταντινούπολη και στο Άγιο Όρος. Επιθυμεί όμως να γυρίσει στη Ρόδο και να ομολογήσει την πίστη στον Χριστό εκεί όπου τον αρνήθηκε. Παρουσιάζεται έτσι στον Χασάν πασά και υποβάλλεται σε μαρτύρια φυλακισμένος για μήνες, μέχρι που τελικά απαγχονίζεται στις 14 Νοεμβρίου, ημέρα που γιορτάζεται και η μνήμη του.
Όσιος Μελέτιος, τέλη 18ου αιώνα
Ο Όσιος Μελέτιος γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στο χωριό Λάρδος της Ρόδου. Συνήθιζε να προσεύχεται σε σπήλαιο στην περιοχή της ερειπωμένης Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου του Ύψους. Ένα βράδυ κατά τη διάρκεια της προσευχής είδε φως να κατέρχεται από τον ουρανό και όταν πλησίασε βρήκε εικόνα της Θεοτόκου. Μετά από όραμα που είχε ανέγειρε ναό στη Θεοτόκο και ανοικοδόμησε ξανά τη Μονή. Έγινε μοναχός και έλαβε το όνομα Μελέτιος, ενώ εγκαταστάθηκε Ηγούμενος της Μονής. Πολλοί πιστοί έφταναν στη Μονή για να τον επισκεφθούν και ο ίδιος όμως συχνά επισκεπτόταν χωριά στο νησί για να λειτουργήσει και να ενισχύσει το φρόνημα των πιστών. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 12 Φεβρουαρίου.
